Blindness | Körlük

 

Herkese Merhaba!

En son yazımda Körlük kitabından bahsetmiştim. Sevgili Deeptone, bana bu kitabın filmini önerdi. Hatta kendisi de bir yazısında bu filmden bahsetmişti. Buraya tıklayarak o yazıya da ulaşabilirsiniz.

Öncelikle şunu söyleyeyim, izlediğim her film, dizi, anime veya okuduğum her kitap vs. için internette yazılmış bir sürü yorum okuyorum. İnsanlarla bu konularda konuşmayı, tartışmayı; onların yorumlarını, düşüncelerini öğrenmeyi seviyorum. Bu sefer de bu film hakkında bir sürü yorum okudum. Neredeyse kimse bu filmi beğenmemiş, beğenmeyenlerin çoğu da böyle bir kitaba böyle bir filmin yakışmadığını söyleyip durmuş. Kendi düşüncemi belirtmem gerekirse, ben filmi beğendim. Kitaba haksızlık yapma gibi bir durum ortada yok bence. Genel olarak kitapta olanlar filme güzelce yedirilmiş. Doğal olarak bazı olaylar atlanmış ya da bazıları filmin akışına uygun olması için biraz değiştirilmiş, ancak bunun olumsuz bir durum yarattığını düşünmüyorum. İzledikten sonra bir süre etkisinde kaldım, kitabı okuduğumda böyle olmamıştı. Bir nevi aydınlanma gibi oldu diyebilirim. Gözlerimiz görme fonksiyonlarını yerine getirebildiği için görebildiğimizi söylüyoruz ancak görmediğimiz çok şey var. Gözle görmek gibi bir şey değil bu. İnsanın aslında sandığı kadar üstün olmadığı ve cehaletle kaplı olduğu gerçeği gibi. İnsan bilmediği şeyleri görmez, görmediği için de yok sanır. Biraz onun gibi, o beyaz körlük yerine bilinmezliklerle çevriliyiz. Yani, en azından filmi izledikten sonra ve bunu yazarken böyle düşündüm.

Düşündüklerimden biri de, neden doktorun karısının film/kitap boyunca kör olmadığıydı. Sanırım doktorun karısı bizim için bu Körlük evrenine açılan bir pencere gibi. Yani herhalde herkes kör olsaydı, yazar bunları anlatamazdı. Ya da bu kadar çarpıcı olamazdı. Sonuçta film (ya da kitap) boyunca hep doktorun karısına karşı bir empati duyuyoruz ve genel olarak onun gözünden yaşananları görüyoruz. Böylelikle o, bizimle diğer karakterler arasında bağ kuruyor ve biz de diğer karakterlerle onu karşılaştırabiliyoruz. Kafamda sadece bir soru işareti var. Acaba sonunda herkes görmeye başlarken doktorun karısı da kör olsaydı ne olurdu? Düşünmeden edemiyorum.

Kitap da çok gerçekçiydi ancak filmi izleyip, bütün bu olanları somut olarak görselleştirince kulağa daha da korkunç geldi (ya da göze). Böyle bir şey gerçek olursa maalesef her şey bundan da beter olur gibime geliyor.

Sadede gelmek gerekirse ben filmi beğendim. Önerdiği için Deeptone'a da çok teşekkür ederim. İzlemek isterseniz izlemenizi öneririm. Ancak kitabı okumanızı daha çok öneririm çünkü Saramago'nun üslubu çok farklıydı. Beni çok etkilemişti. Siz de düşüncelerinizi paylaşmayı unutmayın!

İyi günler dilerim:)