Herkese Merhaba!
Uzun bir süre oldu yazmayalı ancak geri döndüm. Pandemi nedeniyle eve kapandığımızdan bu yana epey kitap okumuşum. Her ay ortalama 5 kitap okumuşum en azından. Bu benim için çok mutluluk verici çünkü yoğun tempomdan ötürü ayda 1-2 kitap ancak okuyabiliyordum. Şimdi bu kötü dönemi birazcık olsun değerlendirebildiğimi düşünüyorum. Ancak şunu fark ettim ki yaptığım listenin epey dışına çıkmışım bu YAZ BOYU EDEBİYAT ETKİNLİĞİ'nde. Harry Potter serisini ilk defa okudum. Bu etkinliğe katılmaya karar verdiğimde Ateş Kadehi'ni bitirmiştim. Zümrüdüanka Yoldaşlığı'nı okuduktan sonra başka kitapları okumayı planlamıştım ancak seriden kopamadım ve devam ettim. Lanetli Çocuk da dahil olmak üzere okumadığım hepsini okudum. Böylece etkinlik için okumam gereken kitapların birçoğunu okumamış oldum. Okullar açılana kadar (yani fiziksel olarak) bu listedeki kitapları tamamlamayı düşünüyorum. Yani yaz benim için bitmemiş sayılır. Bu yazımda okuduğum Harry Potter serisini yorumlamayacağım. Çünkü bence herkesin aşağı yukarı bir fikri vardır bu seri hakkında. Bu yüzden serinin benim için olan öneminden ve dünya genelinde neden bu kadar sevildiğinden bahsedeceğim.
Harry Potter serisine çoğunlukla çocuk kitabı gözüyle bakıldığının farkındayım. Bu bizim gibi Harry Potter hayranlarını biraz sinirlendiriyor olabilir. Ancak Harry Potter bir çocuk kitabı, zaten çocukların okunması amacıyla yazılmış ve çocuk edebiyatına yaptığı katkılardan ötürü ödül almış bir seri. Bunun çocuklara yönelik olması kötü olduğu ya da belli bir yaştan sonra okunamayacağı anlamına gelmiyor. Aslına bakarsanız bence kitapların okunma yaşı yoktur. Herkes okuduğundan farklı bir şey çıkarır zaten. Belki de iki yıl önce okuduğumuz bir kitabı anlamamış olabiliriz, bazı şeyler aklımıza yatmamış olabilir. Eğer o kitabı şimdi okursak çok keyif aldığımızı fark ederiz. Bazı şeyler yaşla alakalı değildir. Yani iki yıl önce okuduğumuz bir kitabı anlamamamız, şimdikinden iki yaş küçük olduğumuzdan kaynaklanmıyor. Şimdikinden daha az deneyimimiz olduğu için bazı eksik yanlarımızı ortaya çıkarıyor. Hayatımıza devam ettikçe ve bir şeyler öğrendikçe anlarız.
Ben mümkün olduğunca hiçbir kitabı, filmi yarım bırakmamaya çalışırım.Beğenmemiş olsam bile. Hep bir şans daha vermek isterim, bana bir şeyler katacağını düşünürüm. Her işin içinde biraz da olsa emek olduğunu kendime hatırlatırım. Ancak bazen öyle eserlere denk geliyorum ki gerçekten devam etmeyi istemiyorum, bence ne demek istediğimi gayet iyi anladınız. Öyle zamanlarda ise kendime diyorum ki; senin daha bunu anlama zamanın gelmemiş, bir süre bekle, bekle ki hayat sana yeni bir şeyler öğretsin. Ardından belki bir yıl, belki bir ay sonra kendimi hazır hissettiğimde yeniden başlarım, o zaman kendimi anlamış hissederim. Ama yaşlandığımdan değil, karakteri yaşayabildiğimi hissettiğim için.
Veronika Ölmek İstiyor isimli kitabı yorumladığım yazıda, o kitabı belki bir iki yıl sonra okusam daha iyi olabileceğini söylemiştim. Bunun ardından bana bunun nedenini soranlar oldu. Aslında temel nedeni bu. Belki de iki yıl ya da daha fazla zaman sonra hayatıma daha fazla şekil verip kontrolü kendi elime almaya başlayınca Veronika'yı daha iyi anlayabileceğimi düşünmüştüm.
